Weekendowa podróż do Europy XVI wieku, gdzie relacja człowieka z naturą zaczęła być odkrywana i badana.
XVI wiek to epoka przełomu: nowe odkrycia i wynalazki radykalnie zmieniają postrzeganie świata. Uczeni sięgają do starożytnych tekstów, by na nowo zdefiniować podstawy nauk przyrodniczych. W tym czasie powstają przełomowe dzieła z zakresu anatomii, astronomii, botaniki i zoologii, które dzięki wynalazkowi druku po raz pierwszy trafiają do szerszego grona odbiorców. W tym kontekście artysta odgrywa kluczową rolę: nie tylko obrazuje i interpretuje rzeczywistość, lecz także sprawia, że staje się ona dostępna i zrozumiała dla szerokiej publiczności.
Zobaczymy, jak człowiek renesansu postrzegał świat i próbował znaleźć w nim swoje miejsce a sztuka stała się podstawowym medium dokumentowania niezmierzonej różnorodności świata przyrody.
Jak ludzie renesansu postrzegali naturę i czas? W jaki sposób te idee odzwierciedlano w sztuce? Kiedy zwierzęta i rośliny stały się godnym tematem malarskim? Jaką rolę odgrywały cykle pór roku i miesięcy, które artyści przedstawiali w niezwykle różnorodnych formach?
Te pytania stanowią stanowić będą punkt wyjścia do naszych rozważań, przeanalizujemy zarówno aspekty historyczno-artystyczne, jak i znaczenie obrazów, ich pierwotne przeznaczenie oraz intencje zleceniodawców.
Kluczowa role w naszych spotkaniach odegrają Pieter Breugel Starszy, rodzina Dal Ponte zwana Bassano oraz Giuseppe Arcimboldo. Każdy z artystów reprezentuje odmienne środowisko artystyczne i podejście do przedstawień natury. Nie zabraknie również wielkich renesansowych twórców jak Leonardo da Vinci, czy Albrecht Dürer!
Inspiracja do naszego weekendowego mini cyklu jest wystawa Arcimboldo – Bassano – Bruegel. Czasy natury w wiedeńskim Muzeum Historii Sztuki.
Opowiada KATARZYNA WESOŁOWSKA-EISL
