Słodkie oblicza aniołów czy podkreślenie dziewczęcego wdzięku Marii wymagały odpowiedniej barwy. Zdaje się, ze dla de Zurbarána synonimem słodyczy był wspaniały pudrowy róż – delikatnie opalizujący, miękki, daleki od jaskrawości odcień powtarzany na wielu płótnach hiszpańskiego mistrza.
Niebanalny kolor o wielkiej sile oddziaływania pojawia się w monumentalnych obrazach poświęconych Matce Bożej, ale również w rozczulająco skromnych martwych naturach. Plamy Zurbaránowskiego różu wchodzą w skład kompozycji kipiących barokowym splendorem oraz tych ujmująco ascetycznych.
Podczas spotkania prześledzimy w jak rozmaitych kontekstach formalnych i treściowych może występować ten sam kolor, by przekonać się, jak wielka siła uniwersalności w nim tkwi.
Opowiada PAWEŁ BIEŃ
