Joan Miró nie daje się zaszufladkować.
Chociaż pozostawał pod wielkim wpływem surrealistów i wystawiał go na głównych wystawach surrealizmu, to nie uważał się za surrealistę. W wywiadzie udzielonym w 1958 roku zaznaczył, że nigdy nie podpisał żadnego z manifestów surrealizmu. Przeciwnie, szli równoległymi torami. Ich wpływ nie wywodził się ze sztuk wizualnych, ale z poezji surrealistycznej, która, jak powiedział Miró zainspirowała go do „pozbycia się rzeczywistości obrazowej”.
W tym samym duchu Miró sprzeciwiał się nazywaniu go artystą abstrakcyjnym. Postacie i sceny przedstawiane w jego pracach są często zniekształcone i niemal nie do poznania, rzadko jednak odważył się na całkowitą abstrakcję.
Miró unie uważał się także za artystę politycznego. Jednak jego prace zawierają symbole katalońskie. Co więcej, w miarę postępu hiszpańskiej wojny domowej w latach trzydziestych XX wieku jego prace odzwierciedlały emocje tamtych czasów.
Wielu artystów ogranicza się do jednego medium. Jednak w twórczości Miró znajdują się także prace na papierze, grafiki, ilustrowane książki, kolaże, obiekty i ceramika. Często tworzone przy użyciu niekonwencjonalnych materiałów, takich jak znalezione przedmioty. Co więcej, Miró stosował niekonwencjonalne techniki, takie jak malowanie kroplowe, na długo przed tym, zanim weszły to do powszechnego użytku.
Opowiada PRZEMYSŁAW GŁOWACKI
