Idea idylli, krainy szczęśliwości bardzo dobrze realizowana była przez malarzy, którzy specjalizowali się w malarstwie pejzażowym. Claude Lorrain jest przykładem takiego artysty, jego dzieła przenika włoska sielanka, idealne krajobrazy uzupełnia sztafażem zaczerpniętym z czasów antycznych. W XIX wieku klasyczny pejzaż zaczyna ulegać przemianom, unowocześniać się, tak pod względem tematyki jak i formy. Camille Corot z jednej strony chętnie kreuje poetycką rzeczywistość, z drugiej coraz większą wagę przykłada do bezpośrednich inspiracji czerpanych z doświadczeń plenerowych. Proces przemian pejzażu ulega coraz większej intensyfikacji w dziełach impresjonistów, postimpresjonistów i artystów tworzących na początku XX wieku, takich jak Pierre Bonnard czy Henri Matisse.
Opowiada Przemysław Głowacki
