Od 1623 roku Velázquez był nadwornym malarzem Filipa IV Habsburga i jego jedynym oficjalnym portrecistą. Liczne podobizny członków rodziny panującej zdobiły rezydencje królewskie, jednak talent malarza wykraczał daleko poza tworzenie tych wizerunków. Velázquez tworzył w czasach Inkwizycji pilnującej, by sztuka była przede wszystkim religijna. Jednak w swoich obrazach podejmował również wyzwania czysto malarskie, co czyni z niego rewolucjonistę w sztuce.
Opowiada dr Aleksandra Janiszewska-Cardone
