Podróż rowerowa przez Amerykę Łacińską zmienia się w 10-letnią wędrówką po krajach, regionach i problemach społecznych kontynentu. Klucząc z Meksyku na południe —czasem na wschód, na zachód lub z powrotem na północ— stary rower o stalowej ramie przebywa 50.000 kilometrów. Najistotniejszym osiągnięciem nie jest tu jednak dystans, a raczej zbliżenie. Z czasem zdaje się spełniać ta tak ludzka potrzeba przynależności: być „jednym z", a więc nie tylko obserwować, poznawać i analizować nieznany ląd, ale i brać aktywny udział w jego życiu: nagrać film o Paragwaju kierowany do Paragwajczyków, szukać zagubionej tożsamości razem z Argentyńczykami, tęsknić za Wenezuelą, lepiąc arepy i nucąc tonady jak miliony emigrantów z Caracas, Meridy i Barquisimeto. Na koniec pozostaje pytanie, czy to rzeczywiście koniec. I czy z takiej podróży da się naprawdę wrócić.
O prowadzącym spotkanie:
Wojciech Ganczarek, urodzony w 1988, absolwent matematyki stosowanej i fizyki teoretycznej, skąd wziął swoją nazwę wiekowy już blog "Fizyk w podróży"; w latach 2013-2023 w niekończącej się trasie rowerowej po Ameryce Łacińskiej. Autor książek "Upały, mango i ropa naftowa" (2017), "Zabrali mi kraj. Rozmowy z Wenezuelczykami na emigracji" (2020) i "Sprzedani. Reportaże z peryferii" (Nagroda Magellana dla najlepszej książki reportażowej 2022). Twórca dokumentalnego filmu pełnometrażowego "Soy paraguayo" (2019, pokazany m.in. na SUNCINE w Guanajuato) i kilku krótszych form dokumentalnych z Ameryki Południowej (np. Rio Bote), obecnie w trakcie postprodukcji cyklu "Synowie tej ziemi. Rozmowy z ludnością rdzenną Argentyny".
